صنم | شعر عاشقانه و عارفانه از شاپور

صنم

 

هر دم او مثل نفس در سینه ام

می کند آرام قلبم آن صنم

 

چون خدا در هر نفس در جان من

رنگ آرامش زند بر این چمن

 

از هوای عطر او پر می شود

سینه ام در هر نفس در می شود

 

وقت خواب آن روح جاری در برم

می کشد دست نوازش بر سرم

 

شاخ و برگ آن درخت زندگی

می کند خوش سایه ای در بندگی

 

آن درخت زندگی در جان من

می زند هر دم شکوفه در چمن

 

شاخ و برگ آن درخت و سایه اش

می کند آرام قلبم شاخه اش

 

هر زمان افتم به یاد ریشه ام

می شکوفد گل به یادش در دلم

 

می رود هر دم ز یادم یاد او

می شود پژمرده جانم جان او

 

پرتویی از دل رود بر آسمان

هر زمان بینم من آن ماه جهان

 

آسمان از رنگ گل پر می شود

باغ دل با یاد او گل می دهد

 

نور عالم پرتویی از مهر او

مهربانی شاخه ای از نور او

 

آسمان هر دم شود روشن ز او

جان ودل را  می کندگلشن ز او

 

هر زمان دل می رود دنبال او

می شود پروانه بالش بال او

 

جان و دل بی یاد او در ماتم است

یاد او در جان من چون مرحم است

 

چون همیشه یاد گل در روح مان

می کند عنبر فشانی جانمان

 

آسمان چون ماه، نورانی شود

عطر گل بر آسمان جاری شود

 

عطر گل در هر گلستان یاد او

سوسن و سنبل به جانم جان او

 

بی مه و خورشید آن جان این جهان

غرق تاریکی است جان ها هر زمان

 

بی فروغ است نور مه در آسمان

یک سراب است آسمان بی مهر آن

 

یاد او در قلب من ماند جوان

مرحمی کو باشد او مهر جهان

 

ای گلم پروانه ام ماه جهان

عطر من پرواز من، مهر روان

 

زیر پای او بود روح جهان

عطر و بوی گل، ز مهر بی‌کران

 

مهر من ای ماه زیبا مادرم 

عطر وبوی خوب گل ها مادرم

 

شعر از شاپور (دکتر حجت اله سلیمانی) 26/10/1403

عضو هیات علمی و سردبیر مجله ندای ایثار دانشگاه علوم پزشکی تهران  https://nesar.tums.ac.ir/

 

 

Sanam

Every moment, she is like a breath in my chest,
Calming my heart, that idol (Sanam) is my rest.

Just like God in every breath within me,
She paints peace on my soul like colors on a tree.

The scent of her fills my heart with delight,
In every breath, my chest becomes pure and bright.

When I sleep, the spirit flows near me,
She caresses my head so gently.

The branches and leaves of the tree of life,
Provide a shadow of bliss in my strife.

That tree of life blooms within my soul,
Every moment, it flowers, making me whole.

The branches and leaves, the shade she provides,
Calm my heart, as her branches guide.

Whenever I remember my root,
A flower blooms in my heart, in tribute.

Every moment, her memory leaves my soul,
It withers away until her essence makes me whole.

A light from my heart rises in the sky,
Every time I see that moon passing by.

The sky fills with the color of her flower,
The garden of my heart blooms with her power.

The light of the world is a ray from her grace,
Kindness, a branch from her luminous place.

The sky brightens with her every day,
She turns my soul into a garden with her way.

Every time my heart seeks after her,
It becomes a butterfly, yearning to concur.

Without her, my soul is in mourning’s space,
Her memory in me, a soothing embrace.

As we always remember the flowers in our soul,
Our hearts fill with the fragrance of love’s goal.

The sky, like the moon, becomes full of light,
Her fragrance spreads across the sky at night.

The scent of the flower in every bloom,
A lily or tulip holds her memory in the room.

Without the moon and the sun, the soul’s deep end,
Is drowned in darkness, each heart will bend.

The moonlight, absent, leaves the sky bare,
A mirage of heaven without her love to share.

Her memory stays young in my heart,
A remedy, a world of love to impart.

Oh, my flower, my butterfly, my moon,
My scent, my flight, my soul’s tune.

Beneath her feet lies the soul of the world,
The scent of flowers, from boundless love unfurled.

My love, oh moon, beautiful you shine,
The fragrance of flowers in the meadow, divine.

Shapur (Dr. Hojat ollah Soleimani)
Faculty Member and Editor-in-Chief of Neday-e Isar Magazine, Tehran University of Medical Sciences
www.nesar.tums.ac.ir

Date of Composition: 26/10/1403 (17th of February, 2025)

 

 

 

 

Sanam

Chaque moment, elle est comme un souffle dans ma poitrine,
Apaisant mon cœur, cette idole (Sanam) est mon repos.

Tout comme Dieu dans chaque souffle en moi,
Elle peint la paix dans mon âme comme les couleurs sur un arbre.

Le parfum d'elle remplit mon cœur de joie,
À chaque souffle, ma poitrine devient pure et brillante.

Quand je dors, l'esprit coule près de moi,
Elle caresse ma tête si doucement.

Les branches et les feuilles de l'arbre de la vie,
Offrent une ombre de bonheur dans mes épreuves.

Cet arbre de la vie fleurit dans mon âme,
Chaque moment, il fleurit, me rendant entier.

Les branches et les feuilles, l'ombre qu'elle fournit,
Calment mon cœur, tandis que ses branches me guident.

Chaque fois que je me souviens de ma racine,
Une fleur fleurit dans mon cœur, en hommage.

Chaque moment, son souvenir quitte mon âme,
Il se fane jusqu'à ce que son essence me complète.

Une lumière de mon cœur monte dans le ciel,
Chaque fois que je vois cette lune passer.

Le ciel se remplit de la couleur de sa fleur,
Le jardin de mon cœur fleurit de son pouvoir.

La lumière du monde est un rayon de sa grâce,
La bonté, une branche de son endroit lumineux.

Le ciel s'éclaire chaque jour grâce à elle,
Elle transforme mon âme en un jardin avec son chemin.

Chaque fois que mon cœur la cherche,
Il devient un papillon, désireux de réussir.

Sans elle, mon âme est dans un espace de deuil,
Son souvenir en moi est un apaisement.

Comme nous nous souvenons toujours des fleurs dans notre âme,
Nos cœurs se remplissent du parfum du but de l'amour.

Le ciel, comme la lune, devient plein de lumière,
Son parfum se répand dans le ciel la nuit.

Le parfum de la fleur dans chaque fleur,
Un lys ou un tulipe porte son souvenir dans la pièce.

Sans la lune et le soleil, la fin profonde de l'âme,
Est noyée dans l'obscurité, chaque cœur se courbe.

L'absence de lumière de la lune laisse le ciel nu,
Un mirage du ciel sans son amour à partager.

Son souvenir reste jeune dans mon cœur,
Un remède, un monde d'amour à transmettre.

Oh, ma fleur, mon papillon, ma lune,
Mon parfum, mon vol, la mélodie de mon âme.

Sous ses pieds repose l'âme du monde,
Le parfum des fleurs, d'un amour sans borne inonde.

Mon amour, ô lune, belle tu brilles,
Le parfum des fleurs dans la prairie, divin.

Shapur (Dr. Hojat ollah Soleimani)
Membre du corps professoral et rédacteur en chef du magazine Neday-e Isar, Université des Sciences Médicales de Téhéran
www.nesar.tums.ac.ir

Date de Composition : 26/10/1403 (17 février 2025)

 

 

圣娜姆

每一刻，她就像我胸中的一口气，
安抚我的心，那偶像（Sanam）是我的安息。

就像上帝在我的每一口气中，
她在我的灵魂上涂抹和平，如同在树上涂上色彩。

她的香气充满了我的心，
在每一口气中，我的胸膛变得纯净而明亮。

当我睡觉时，灵魂在我身边流动，
她温柔地抚摸我的头。

生命之树的枝叶，
在我的困境中提供了一片幸福的阴影。

那棵生命之树在我的灵魂中开花，
每一刻，它开花，让我变得完整。

她提供的枝叶和阴影，
安抚我的心，而她的枝条指引我。

每当我想起我的根，
一朵花在我的心中绽放，以示敬意。

每一刻，她的记忆离开了我的灵魂，
它枯萎，直到她的本质让我变得完整。

从我的心中升起一束光，
每当我看到那轮月亮时。

天空充满了她的花的色彩，
我心中的花园在她的力量下开花。

这个世界的光是她恩典的光芒，
仁慈，是她光辉所在的枝条。

天空每天因她而明亮，
她用她的方式把我的灵魂变成一个花园。

每当我的心追寻她，
它变成了一只蝴蝶，渴望着成功。

没有她，我的灵魂处于悲伤的空间，
她的记忆在我心中是一种安慰。

就像我们总是记得我们灵魂中的花朵，
我们的心充满了爱的香气。

天空，如同月亮，充满了光，
她的香气在夜空中弥漫。

每一朵花中的花香，
百合或郁金香在房间里承载着她的记忆。

没有月亮和太阳，灵魂的深处，
被黑暗吞噬，每颗心都会弯曲。

月光的缺席让天空变得空旷，
没有她的爱，天空只是一场海市蜃楼。

她的记忆在我心中保持年轻，
她是传递爱世界的良药。

哦，我的花，我的蝴蝶，我的月亮，
我的香气，我的飞翔，我灵魂的旋律。

在她的脚下，世界的灵魂安然躺，
花香四溢，源自无尽的爱与光。

我的爱，哦，月亮，你美丽地闪耀，
花园中花香，神圣无比。

侯贺塔·奥拉·苏莱马尼（沙普尔）
德黑兰医科大学《Neday-e Isar》杂志的编辑兼教员
www.nesar.tums.ac.ir

创作日期：26/10/1403（2025年2月17日）

 

"المعبود"

کل لحظة، هی کالنفس فی صدری
تسکن قلبی بهدوء، یا معبودی

کما أن الله فی کل نفس فی روحی
یمنح السکینة على هذه الأرض

من رائحة عطره، یملأ صدری
وفی کل نفس، یتحول إلى لؤلؤة

عندما أنام، روحه تجری بجانبی
تلمس یده الناعمة رأسی

أغصان وأوراق شجرة الحیاة
تظللنی فی طاعتی

تلک الشجرة فی روحی
تزهر فی کل لحظة على العشب

أغصانها وأوراقها وظلها
تهدئ قلبی کأغصانها

کلما تذکرت جذوری
تزهر زهرة فی قلبی بذکراها

کل لحظة، إن نسیت، یذهب ذهنی
وتذبل روحی من دونها، روحها

نور من قلبها یرتفع فی السماء
کلما نظرت إلى تلک القمر فی السماء

السماء تمتلئ بألوان الزهور
حدیقة قلبی تنبض بالزهور فی ذکراها

نور العالم هو شعاع من حبها
والحنان فرع من نورها

السماء تصبح مشعة بکل لحظة
وتغدو روحی جنة بفضلها

کلما ذهب قلبی بحثاً عنها
أصبح فراشة بأجنحة روحها

روحی من دونها فی حزن
لکن ذکراها فی قلبی هی مرهم الشفاء

کما أن ذکر الزهور فی روحنا
یجلب العطر لقلوبنا

السماء تصبح مثل القمر، مشعة
وعطر الزهور ینتشر فی السماء

عطر الزهور فی کل بستان هو ذکرها
السوسن والنرجس فی قلبی هی روحها

بلا قمر وشمس، الروح فی هذا العالم
غارقة فی الظلام فی کل لحظة

بلا ضوء من القمر فی السماء
إنه سراب فی السماء بلا حبها

ذکراها فی قلبی تبقى شابة
من تکون هی مرهم للعالم

تحت قدمیها روح العالم تکمن،
وعطر الزهور من حبٍّ لا یتناهى یفوح.

أیتها الزهر، أنا فراشتک، أنت القمر
عطری هو طیرانی، حبک هو الروح

الدکتور حجت‌الله سلیمانی (شابور)
عضو هیئة التدریس ورئیس تحریر مجلة "نداء الإیثار"
جامعة طهران للعلوم الطبیة
https://nesar.tums.ac.ir/

 

عنوان مقاله:

تحلیل عرفانی شعر "صنم" از شاپور: نمادهای معنوی و الهی در مادر

چکیده:

شعر "صنم" اثر شاپور (دکتر حجت‌اله سلیمانی) با استفاده از تصویرسازی‌های زیبا و استعارات دل‌نشین به تحلیل و تجلیل از مادر به عنوان یک نماد از محبت، فداکاری و دلسوزی می‌پردازد. این شعر در بطن خود مفهومی عمیق از عشق بی‌پایان مادرانه را در قالب واژگان ساده و در عین حال قوی به تصویر می‌کشد. علاوه بر جنبه‌های عاطفی و فیزیکی، شعر شاپور جنبه‌های عرفانی و معنوی نیز دارد که در آن مادر به عنوان نمادی از مهر الهی و حضور دائمی و مقدس در کنار فرزند مطرح می‌شود. در این مقاله، تحلیل ساختاری و معنایی شعر "صنم" ارائه شده و ویژگی‌های عرفانی و معنوی آن بررسی خواهد شد.

واژه‌های کلیدی:

شعر "صنم"، شاپور، مادر، فداکاری، محبت بی‌پایان، عرفان، نماد معنوی، عشق و حمایت، شعر فارسی، حضور الهی.

مقدمه:

شعر یکی از ارکان مهم فرهنگ و ادبیات است که همواره به موضوعات مختلف زندگی انسان پرداخته و معانی عمیقی را به جامعه منتقل می‌کند. در میان موضوعات مختلف، "مادر" همواره یکی از مهم‌ترین و مقدس‌ترین مفاهیم در شعر و ادبیات فارسی بوده است. شاعران بسیاری در تاریخ شعر فارسی به موضوع مادر پرداخته و این شخصیت عظیم را به عنوان منبعی از عشق بی‌پایان، فداکاری و حمایت وصف کرده‌اند. شاپور (دکتر حجت‌اله سلیمانی)، یکی از شاعران معاصر ایرانی، در شعر خود تحت عنوان "صنم" به تبیین عشق مادرانه و ویژگی‌های روحی و معنوی مادر پرداخته است.

در این مقاله، به بررسی شعر "صنم" خواهیم پرداخت و آن را از جنبه‌های عرفانی و معنوی تحلیل خواهیم کرد. این تحلیل می‌تواند نشان‌دهنده ویژگی‌های معنوی و جایگاه ویژه مادر در شعر شاپور باشد که در قالبی نمادین و عرفانی به تصویر کشیده شده است.

تحلیل شعر "صنم":

شعر "صنم" اثری عاشقانه و عارفانه است که به ستایش معشوق (صنم) می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر و استعارات زیبا، سعی در بیان عظمت و تاثیر معشوق بر زندگی خود دارد.

شعر "صنم" از شاپور با تصاویر زیبا و استعارات غنی به توصیف ویژگی‌های مادرانه پرداخته است. در این شعر، مادر نه تنها یک موجود انسانی بلکه یک نماد معنوی و الهی است که در کنار فرزند خود، او را از تمام رنج‌ها و دشواری‌های زندگی محافظت می‌کند. در هر مصراع این شعر، اشاره به آرامش، حمایت و محبت بی‌پایان مادر وجود دارد. از جمله واژه‌هایی که در شعر "صنم" به چشم می‌خورد، عبارتند از: "عطر گل"، "آرامش"، "دست نوازش"، "گل در روح"، "ماه جهان"، که همه این‌ها در مجموع تصویری از مادر به عنوان یک نماد از عشق و پرورش معنوی می‌سازند.

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های این شعر، جنبه‌های عرفانی آن است. در مصراع "هر دم او مثل نفس در سینه ام"، شاعر به تکرار و استمرار حضور مادر در زندگی فرزند اشاره دارد. مادر در این شعر به عنوان نیرویی مداوم و همیشه‌حاضر در کنار فرزند شناخته می‌شود که در هر لحظه زندگی در کنار اوست. این حضوری دائمی و بی‌پایان، همانند حضور خدا در دل انسان است، که در مصراع "چون خدا در هر نفس در جان من" به وضوح بیان شده است. مادر در اینجا به عنوان یک حضور الهی و معنوی مطرح می‌شود که در زندگی فرد به مثابه نیرویی مقدس عمل می‌کند.

در این شعر، مادر علاوه بر نقشش به عنوان یک شخصیت انسانی، نمادی از جهان‌بینی معنوی و عرفانی است. او نه تنها منبع آرامش و محبت برای فرزند است، بلکه در نهایت به عنوان یک نیروی معنوی که همیشه در کنار فرد است و او را از آفات زندگی حفظ می‌کند، مطرح می‌شود.

تحلیل عرفانی:

شعر "صنم" به‌طور خاص به جنبه‌های عرفانی مادر و نقش او در رشد روحانی انسان پرداخته است. در عرفان اسلامی، مادر نمادی از رحمت و محبت خداوند است. در شعر شاپور، مادر نه تنها به‌عنوان موجودی انسانی بلکه به‌عنوان نماینده‌ای از رحمت و الطاف الهی در کنار فرزند قرار دارد. این همان مفهومی است که در قرآن کریم نیز به آن اشاره شده است که خداوند در قرآن می‌فرماید: "و وصّینا الانسان بوالدیه حملته امه کرها و وضعته کرها..." (لقمان: 14)

در شعر شاپور، مادر به‌طور مستمر حضور دارد و این حضوری است که به انسان آرامش می‌دهد. همانطور که در مصراع "جان و دل بی یاد او در ماتم است" آمده، حضور مادر و یاد او برای فرزند حکم مرهمی است که بر زخم‌های روحی و جسمی انسان می‌نشیند. مادر در شعر شاپور به‌عنوان نماد رحمت الهی، همواره به عنوان حافظ و نگهدارنده از فرزند خود عمل می‌کند و در هیچ زمانی از این وظیفه خطیر عقب‌نشینی نمی‌کند.

 

نقاط قوت:

• زبان و لحن: زبان شعر روان، ساده و دلنشین است. شاعر از واژگان آشنا و عامیانه استفاده کرده که باعث می‌شود شعر برای مخاطب قابل فهم و ملموس باشد. لحن شعر نیز عاشقانه، ستایش‌آمیز و همراه با حسّی از تعبد و ارادت است.
• تصویرسازی: شعر سرشار از تصاویر زیبا و خیال‌انگیز است. تشبیه معشوق به نفس، خدا، درخت زندگی، ماه جهان و گل، نشان از توانایی شاعر در تصویرسازی دارد. این تصاویر به خوبی حس آرامش، امید و سرزندگی را به خواننده منتقل می‌کنند.
• استعارات: استفاده از استعارات در شعر بسیار چشمگیر است. "درخت زندگی" استعاره‌ای از منبع حیات و رشد معنوی است. "گلستان" استعاره‌ای از قلب و روح است که با یاد معشوق شکوفا می‌شود. این استعارات به شعر عمق و غنای بیشتری می‌بخشند.
• موسیقی: استفاده از قافیه، ردیف و تکرار، به شعر آهنگ و موسیقی دلنشینی بخشیده است. قافیه‌های "صنم"، "چمن"، "سرم" و... و ردیف‌هایی مانند "می‌شود" و "در جان من" به ایجاد این هماهنگی کمک کرده‌اند.
• مضمون: مضمون شعر، عشق و ارادت به معشوق است. این عشق، نه تنها باعث آرامش و شادی می‌شود، بلکه به زندگی معنا و جهت می‌دهد. شاعر معشوق را منبع نور، زیبایی و الهام می‌داند و او را در تمام جنبه‌های زندگی خود حاضر می‌بیند.

نقاط ضعف:

• کلیشه‌ها: در برخی از قسمت‌های شعر، استفاده از کلیشه‌های رایج در شعر عاشقانه (مانند تشبیه معشوق به ماه و گل) کمی به تازگی و اصالت اثر لطمه زده است.

تحلیل ابیات کلیدی:

• "هر دم او مثل نفس در سینه ام / می کند آرام قلبم آن صنم": این بیت با تشبیه معشوق به نفس، بیانگر اهمیت و حضور دائمی او در زندگی شاعر است.
• "چون خدا در هر نفس در جان من / رنگ آرامش زند بر این چمن": این بیت معشوق را به خدا تشبیه می‌کند و نشان می‌دهد که او منبع آرامش و معنویت برای شاعر است.
• "آن درخت زندگی در جان من / می زند هر دم شکوفه در چمن": این بیت با استعاره از درخت زندگی، نشان می‌دهد که عشق معشوق باعث رشد و شکوفایی روحی شاعر می‌شود.
• "آسمان از رنگ گل پر می شود / باغ دل با یاد او گل می دهد": این بیت با تصویرسازی زیبا، نشان می‌دهد که یاد معشوق چقدر باعث شادی و سرور شاعر می شود.

 

نتیجه‌گیری:

شعر "صنم" از شاپور در قالبی زیبا و عمیق به تصویر کشیده شده است که در آن مادر به عنوان نمادی از عشق، فداکاری و حمایت بی‌پایان مطرح می‌شود. اما جنبه‌های عرفانی و معنوی این شعر نیز به خوبی دیده می‌شود که مادر را به‌عنوان یک نیروی الهی و مقدس معرفی می‌کند. در این شعر، مادر نه تنها یک شخصیت انسانی است، بلکه او یک نماد از محبت و رحمت الهی است که همیشه در کنار فرزند خود قرار دارد و او را از تمامی رنج‌ها و دشواری‌های زندگی محافظت می‌کند.

شعر شاپور در این زمینه می‌تواند یک مدل نمونه برای اشعار عرفانی معاصر باشد که مادر را به‌عنوان یک حضور معنوی و الهی در کنار انسان‌ها به تصویر کشیده است.

منابع:

1. شاپور (دکتر حجت‌اله سلیمانی)، "صنم"، 1403.
2. مولانا، "مثنوی معنوی"، ترجمه و تفسیرهای مختلف.
3. حافظ شیرازی، "غزلیات حافظ"، با تأکید بر مفاهیم عرفانی.
4. سهراب سپهری، "حجم سبز"، تأملات عرفانی در شعر سپهری.
5. فروغ فرخزاد، "ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد"، تجزیه و تحلیل از دیدگاه انسانی و عرفانی.
6. خسرو شاکری، "تصویر مادر در ادبیات فارسی"، مقاله‌ای در مورد نمادهای مادری در شعر فارسی.
7. یوسف وفا، "مفاهیم عرفانی در شعر فارسی"، تحلیل عرفانی اشعار شاعران ایرانی.

 

 

Title of the Article:

A Mystical Analysis of the Poem "Sannam" by Shapur: Spiritual and Divine Symbols in the Concept of Motherhood

Abstract:

The poem "Sannam" by Shapur (Dr. Hojat-ollah Soleimani) beautifully employs imagery and heartfelt metaphors to explore the concept of motherhood as a symbol of love, sacrifice, and care. This poem depicts a profound, boundless love and devotion of a mother through simple yet powerful words. Beyond its emotional and physical dimensions, Shapur’s poem also contains mystical and spiritual undertones, where the mother is presented as a symbol of divine love and the eternal, sacred presence in the life of a child. This paper provides a structural and thematic analysis of the poem "Sannam," examining its mystical and spiritual aspects.

Keywords:

Poem "Sannam," Shapur, Mother, Sacrifice, Boundless Love, Mysticism, Spiritual Symbol, Love and Care, Persian Poetry, Divine Presence.

Introduction:

Poetry is a vital component of culture and literature, reflecting various facets of human life and conveying profound meanings to society. Among the many themes poets have explored, "motherhood" remains one of the most sacred and important concepts in Persian poetry. Numerous poets in the history of Persian literature have portrayed the figure of the mother as a source of boundless love, sacrifice, and care. Shapur (Dr. Hojat-ollah Soleimani), a contemporary Iranian poet, in his poem "Sannam," delves into the emotional and spiritual dimensions of motherhood.

In this article, we will analyze the poem "Sannam" and explore its mystical and spiritual aspects. This analysis reveals the symbolic significance of the mother in Shapur's poem, where she embodies love and care not only on a physical level but also as a representation of divine presence and spiritual guidance.

Analysis of the Poem "Sannam":

Shapur's "Sannam" is rich in beautiful imagery and metaphors that describe the essence of motherhood. In this poem, the mother is not merely an earthly figure, but also a spiritual and divine symbol, who offers her child protection, love, and comfort. The poem emphasizes that the mother’s love is not just physical but also transcendent, depicting her as an eternal and ever-present figure in the child’s life.

Notable imagery in the poem includes terms like "flower’s scent," "peace," "caressing hand," "flower in the soul," and "moon of the world." These words together create an image of the mother as a source of divine love and care.

One of the poem's defining features is its mystical elements. In the line "Every moment like breath in my chest," the poet alludes to the continual and unbreakable presence of the mother in the child’s life, similar to the divine presence in human existence. The mother's role is not limited to earthly love but extends into the realm of spirituality, embodying the infinite and protective force that watches over the child.

The mother in Shapur's poem is presented not only as a human figure but also as a manifestation of divine love and care. She represents a force that nurtures the child’s body, mind, and soul, guiding them toward spiritual growth and well-being.

Mystical Analysis:

The poem "Sannam" specifically explores the mystical role of the mother, portraying her as a divine and ever-present figure. In Islamic mysticism, the mother is often seen as a symbol of God’s mercy and compassion. In Shapur's poem, the mother is depicted not merely as a human being, but as a representation of divine grace, always present to protect and guide the child.

This concept aligns with verses from the Quran such as: "And We have enjoined upon man [care] for his parents. His mother carried him with hardship upon hardship..." (Luqman: 14). In Shapur's poem, the mother is not only a source of earthly care but also a divine force, constantly offering protection and shelter to her child.

The idea of a mother as a spiritual and protective presence is highlighted by the lines “Without her memory, my soul is in mourning,” where the poet illustrates the mother's role as a constant source of comfort and spiritual guidance. The mother in this poem stands as a divine figure, always present, safeguarding the child from life’s adversities, much like God’s presence in the lives of His followers.

Conclusion:

Shapur’s poem "Sannam" provides a profound portrayal of the mother as both a physical and spiritual symbol. The poem, through its vivid imagery and mystical undertones, captures the boundless love and eternal protection that a mother provides. However, the poem also elevates the mother to a divine and spiritual role, embodying God’s mercy and eternal presence in the child’s life.

Shapur’s "Sannam" serves as a modern example of mystical poetry, where the mother is portrayed not just as a human being, but as a sacred and eternal presence, both protecting and guiding her child through the trials of life.

References:

1. Shapur (Dr. Hojat-ollah Soleimani), "Sannam," 1403.
2. Rumi, "Masnavi-ye Ma'navi," various translations and interpretations.
3. Hafiz Shirazi, "Divan of Hafiz," focusing on mystical themes.
4. Sohrab Sepehri, "The Green Volume," reflections on mysticism in Sepehri's poetry.
5. Forough Farrokhzad, "Let Us Believe in the Beginning of the Cold Season," analyses of human and mystical themes in her poetry.
6. Khosrow Shakari, "The Image of Mother in Persian Literature," an article on maternal symbolism in Persian poetry.
7. Yusuf Wafa, "Mystical Concepts in Persian Poetry," an analysis of mystical elements in the poetry of Persian poets.

���� مطالعه بیشتر | Further Reading

✅ فارسی:
برای مطالعه بیشتر درباره نقش عشق و معنویت در شعر، می‌توانید از منابع زیر استفاده کنید:

• شعر و عشق در ادبیات جهان – Poetry Foundation
• جایگاه مادران در جهان – UNICEF
• شعر فارسی در جهان – Britannica

✅ English:
For further reading on love and spirituality in poetry, explore the following sources:

• Poetry and Love in World Literature – Poetry Foundation
• The Role of Mothers in the World – UNICEF
• Persian Poetry in Global Literature – Britannica

 

اشعار منتخب شعر صنم در کلیپ زیر:

  هر دم او مثل نفس در سینه‌ام
می‌کند آرام قلبم آن صنم

  چون خدا در هر نفس در جان من
رنگ آرامش زند بر این چمن

  آن درخت زندگی در جان من
می‌زند هر دم شکوفه در چمن

  نور عالم پرتویی از مهر او
مهربانی شاخه‌ای از نور او

  هر زمان دل می‌رود دنبال او
می‌شود پروانه بالش بال او

  جان و دل بی یاد او در ماتم است
یاد او در جان من چون مرهم است

زیر پای او بود روح جهان

عطر و بوی گل، ز مهر بی‌کران 

  مهر من ای ماه زیبا مادرم
عطر و بوی خوب گل‌ها مادرم